آرم به معنای نشانه ولوگو وعلامت ونشانه ای مشخص و معرف دولت ، اداره ، مؤسسه ، کارخانه و مانند آن و یا بازنمای گرافیک از یک مارک صنعتی یا تجاری و یا فرهنگی می باشد .
دسته ای از آرم ها فقط از عناصر زبانی استفاده میکنند ( یک نام یک ی اچند حرف ) که آنها را نوشتاری ( لوگوتایپ یا تایپو گرافی ) گویند ودسته دیگر باترکیب عناصرشمایلی طراحی میشوند که آنها را آرم شمایلی ( مونو لوگو یا مونو گرام ) می نامیم و دسته سوم از تلفیق عناصر شمایلی و نوشتاری ساخته شده اند که آنها را آرم تلفیقی ( پیکتو لوگو یا پیکتو گرام ) می نامیم .
مشتریان اغلب به آرم شرکتها توجه زیادی نشان میدهند، زیرا این علامتها بر “ارزش” محصولات و خدمات میافزایند. گاه این “ارزش” به مهمترین عامل تحریک کننده مشتریان برای خرید و استفاده از محصولات و خدمات ، تبدیل میشود.
این جا است که علامت تجاری و یا آرم معنایی گنگ مییابد. قبل از هر چیز این “ارزش” دقیقا به چه معنا است؟
ارتباط نوع محصول و نام شرکت و ارزش مطروحه نیز بسیار با اهمیت است.
حرفهایهای بازاریابی، همه این موارد را تبلیغات مینامند.مشتریان عاشق
تبلیغات هستند، بنابراین آرم ها را نیز دوست دارند. خبرگان در امر
بازاریابی، انتخاب یک آرم یکدست و کامل را کلید همه مشکلات بازاریابی
میدانند.
حال، راز طراحی موفق یک آرم چیست؟
قبل
از پاسخ به این سؤال، بیایید سه رویکرد رایج بسیاری از بازاریابان را در
توسعه و طراحی آرم، با کمک گرفتن از انس های تبلیغاتی مشاورین و مؤسسات
طراحی آرم، بررسی کنیم.
۱- دکوراسیون
۲- الحاق
۳- Golem
در
روش اول این طور به نظر می رسد که تمایز، عاملی برای جلوه بیش تر است.
متخصصین با اشاره به نام‌ها و نشانه‌های طراحی شده اظهار می کنند: “ما
آرم‌هایی متمایز از رقیبان خود، طراحی می کنیم، به این ترتیب مشتریان، ما
را از بقیه تمیز میدهند.”
این روش، رویکردی کاملا ابتدایی است و برای افزایش اعتبار باید آن را با عواملی از دو رویکرد دیگر تلفیق کرد.
روش”الحاق”،
ارزش‌های مربوط به آرم و سایر مفاهیم مورد نظر را به اسم، نشانه و هم‌چنین
موضوعات مربوط به رویکرد قبلی اضافه می کند. روند منطقی این جریان به این
طریق پیش می رود:
مشتری، آرم و “ارزش” های افزوده به آن را که به شکلی زیبا تصویر شده، در
پیغام های الکترونیکی دیده، بلافاصله احساس می کند که این علامت تجاری
نیازهای اورا برآورده می‌کند. طرفداران طراحی آرم های احساساتی ادعا
میکنند، آن ها نیز تقریبا از این روش استفاده می کنند. (مثلا آنها در
تبلیغات، احساسات را برانگیخته و آن را تحریک می کنند).
در رویکرد سوم، بازاریابان، سعی می کنند، تبلیغات‌شان با هویت انسانی و شخصیت پردازی همراه باشد. به این ترتیب مشتری با آرم ارتباط برقرار می‌کند.
اما
رویکرد دیگری هم وجود دارد، که به نظر ما سودمند‌ترین روش است. کارآمدی
این روش را تحقیقات و نظریات روان شناسانه و جامعه شناسانه ثابت کرده‌اند.
منطق توسعه طراحی آرم با “ارزش” افزوده، به نحو شگفت‌انگیزی مشابه منطق
توسعه تولیدات است. در هر دو مورد، ابزار یا وسیله ای تولید میشود که به
درد مشتری بخورد. برای رفع احتیاجات مشتری، دانستن نوع این احتیاجات اهمیت
زیادی دارد. از دید ما، تصمیم مصرف کننده برای خوشحال بودن، استراحت،
سرگرمی، تقویت اعتماد به نفس، خیال پردازی یا هر مورد روحی دیگر؛ همان
“احتیاجات” او را تشکیل میدهند.
مصرف‌کنندگان، هنگام دست یابی به اهداف و امتیازات تجربی، احساسی، روانی و
اجتماعی درست مانند تلاش برای دست‌یابی به اهداف حقیقی و ملموس، مصمم و
هدف‌مند هستند. علامت‌های تجاری توأم با “ارزش” های افزوده، ابزاری برای
کمک به مصرف‌کنندگان در دست‌یابی به این اهداف هستند. این ابزار، عوامل
کمکی و به زبان دیگر، عوامل کمکی اجتماعی هستند.
در
حقیقت یک آرم بدون یک سناریوی متقاعد کننده برای افراد، آرم نیست. این
علامت ممکن است به آرم شباهت داشته باشد؛ نام، نشانه و ویژگی‌های تصویری
شناخته شده‌ای داشته باشد و حتی از روش های تبلیغاتی نیز استفاده کند، اما
مصرف کنندگان به این محصول بی‌اعتنا می باشند.
تمام روش های نوین و موفق در امر تولید محصولات و ارایه خدمات، در مورد
طراحی آرم نیز چاره ساز است، شرط لازم وکافی برای موفقیت، فراهم‌کردن چیزی
برای مشتری است که به آن نیاز دارد ولی نمی تواند خیلی سریع به آن دست پیدا
کند…به این دلیل که تهیه آن برای مشتری کاری دشوار، پیچیده، پرزحمت، خسته
کننده و گسترده است.
مطابق این رویکرد، آرم شرکت ها مسائلی با هویت انسانی نیستند و هم‌چنین
خارج از فکر مشتری هویت ندارند. آنها فقط ابزار هستند،به همین سادگی ؛
ابزارهایی برای دست یابی به هدف نهایی.احساسات را نمی توان به علامت های
تجاری تزریق کرد؛ بلکه اگر به عنوان یک منبع سودمند در نظر گرفته شوند،
احساسات را بر می‌انگیزند. احساسات مثبت، نتایج مستقیم این انتظارات هستند.
